Waar gaat het eigenlijk om
wanneer we het hebben over waarheid?
Wiki zegt onder andere het volgende:
Volgens Plato heeft waarheid te maken met Ideeën.
Aristoteles stelde een klassieke definitie
van waarheid op: “Waar is, van iets dat zo is, te zeggen dat het zo is, en
van iets dat niet zo is, te zeggen dat het niet zo is.”
Immanuel Kant brengt het begrip waarheid in
verband met zijn begrip van “a priori” en bedoelt daarmee begrippen,
waarvan de betekenis onmiddellijk duidelijk is.
Hegel beweert: ‘Das Wahre ist das Ganze’.
Volgens het pragmatisme is
waarheid ‘dat wat werkt’.
Wittgenstein 1 beweert; waar is als de werkelijkheid correct wordt
afgebeeld.
Wittgenstein 2, zegt echter; waarheid is iets dat niet los van de
mens en zijn cultuur bepaald kan worden, maar er juist afhankelijk van is.
Martin Heidegger zegt: waarheid
is de “Openbaarheid van het zijn”.
In religie heeft waarheid primair een transcendente betekenis.
———————————————————————————————
In onze tijd is men het geloof in de absolute Waarheid verloren, zo lijkt het.
Waarheid is nu vooral relatief en deze relatieve waarheid mondt steeds meer uit
in een festival van meningen, die als enige argumentatie vaak niet meer hebben
dan een extra hoeveelheid decibellen, en een heftige emotionele uitspatting.
De waarheid bestaat misschien niet meer, maar iedereen heeft blijkbaar wel
gelijk.
Gelijk hebben hoeft in al deze verongelijkte discussies niets met de waarheid
van doen te hebben, de waarheid bestaat immers niet meer. De
waarheid is wellicht een ondemocratisch gebeuren, maar zagen al dat boze gelijk
hebben ook niet aan onze democratische poten?
Kunnen we eigenlijk wel leven met relatieve waarheid
en, klopt de uitspraak ‘alle waarheid is relatief’ eigenlijk wel?
Wellicht geeft een simpele omdraaiing wel de oplossing:
en is alle waarheid is relatief gewoon een verkeerde gedachte.
Veel vruchtbaarder is zonder enige twijfel;
Het relatieve is de waarheid.
De filosoof Deleuze kan wel iets met dat relatieve als waarheid.